
Wielkie kodeksy biblijne
/ linki do wersji elektronicznych w grafikach po lewej stronie każdego kodeksu /
Codex Sinaiticus (א) – wersja elektroniczna Kodeksu Synajskiego, jednego z najstarszych, pochodzących z IV wieku, manuskryptów Septuaginty i Nowego Testamentu. Uważany jest za jeden z najlepszych rękopisów Nowego Testamentu, zawierających tekst aleksandryjski.
Codex Alexandrinus (A) – wersja elektroniczna pochodzącego z I poł. V w. Kodeksu Aleksandryjskiego. Kodeks w części dotyczącej Ewangelii zawiera tekst bizantyński, w pozostałych księgach aleksandryjski. Posiadał opinię najlepszego rękopisu biblijnego przechowywanego na Wyspach Brytyjskich i cieszył się nią aż do chwili nabycia przez Bibliotekę Brytyjską Kodeksu Synajskiego.
Codex Vaticanus (B) – wersja elektroniczna Kodeksu Watykańskiego, rękopisu Starego i Nowego Testamentu, jednego z czterech wielkich kodeksów biblijnych. Pisany jest grecką uncjałą na pergaminie. Paleograficznie datowany jest na IV wiek. Przekazuje tekst aleksandryjski.
Codex Ephraemi Syri rescriptus (C) – wersja elektroniczna pochodzącego z V w. Kodeksu Efrema. Kodeks przekazuje tekst mieszany, aleksandryjsko – bizantyński, zawiera dość dużą ilość luk i uszkodzeń tekstu. W XII w. został nadpisany Traktatami Efrema Syryjczyka.
Codex Bezae Cantabrigiensis (D) – wersja elektroniczna Kodeksu Bezy. Kodeks przekazuje tekst zachodni. Posiada z jednej strony szereg opuszczeń w tekście ewangelii (tzw. western non-interpolations), z drugiej znacznie bardziej rozbudowany i wygładzony stylistycznie tekst Dziejów Apostolskich.
Ważniejsze kodeksy majuskułowe
Codex Washingtonianus (W) – wersja elektroniczna Kodeksu Waszyngtońskiego. Kodeks pochodzi z V w., przekazuje tekst eklektyczny. Słynie z tzw. Logionu Freera w Mk 16:14, dodatku niewystępującego w żadnym innym zachowanym rękopisie.
Ważniejsze kodeksy miniskułowe
Miniskuła 700 – pochodzący z XI w. kodeks minuskułowy 700 jako jeden z nielicznych zawiera archaiczne lekcje „Jezus Barabasz” w ewangelii Mateusza oraz Modlitwę Pańską zgodną z wersją Marcjona (II w. ne) i Grzegorza z Nyssy – wezwanie Ducha zamiast Królestwa. Kodeks należy do rodziny cezarejskiej.
/ strona w opracowaniu /

Dziesięć niezgodności w opisach zmartwychwstania
Analiza redakcyjna i leksykalna. W tradycyjnej analizie Ewangelii często zakłada się, że różnice między relacjami synoptyków i Jana wynikają z ich niezależności, co bywa argumentem na rzecz teorii dwóch źródeł (2SH). Jednakże dokonując analizy struktury narracyjnej i...

Hebrajskie tło Ewangelii cz. 10: Konstrukcje gramatyczne
Jednym z najrzadziej występujących zaimków w Nowym Testamencie jest κακεῖθεν ("i stamtąd"). Jest to złożenie καί ("i") + ἐκεῖθεν ("stamtąd"), co odpowiada hebrajskiemu וּמִשָּׁם (u-mi-sham), czyli „i stamtąd”. Zwrot ten znajdziemy tylko w dwóch wersetach ewangelii: Mk...