Historia narodzin Jana Chrzciciela w początkowych partiach Ewangelii Łukasza zawiera dwa hymny pochwalne, z których pierwszy przypisywany jest Marii, drugi Zachariaszowi. W części źródeł staroitalskich zamiast Marii występuje Elżbieta – kodeksy it (a, b, l*) (Vercellensis, Veronensis, Rhedigerianus), Ireneusz, Hieronim, Nicetas – co zgadza się nie tylko z logiką tekstu (napełnienia duchem świętym Elżbiety, podobnie jak później Zachariasza i Symeona), ale i z samą treścią kantyku. Wszystkie źródła greckie zamiast Elżbiety posiadają Marię, dokładniej Mariam (Μαριάμ).

Istnieje jednak jeszcze jedna poszlaka, wskazująca na to, że Magnificat pierwotnie był hymnem Elżbiety a nie Marii. Tą wskazówką są hebrajskie gry słowne zawarte w tekście obydwu kantyków.

Zacznijmy od Benedictus. Wg tradycyjnego poglądu są to słowa Zachariasza spisane przez mniej lub bardziej natchnionego autora, korzystające ze swoich źródeł. Już w 1900 r. Harnack wykazał, że słowa te są autorstwa Łukasza, spisane są jego specyficznym stylem, a sam tekst stanowi mieszankę cytatów z Septuaginty. Hipoteza Harnacka znalazła swoich zwolenników, w tym takich egzegetów jak Erdmann czy Creed.

Największą popularność uzyskała jednak hipoteza cytatu lub częściowo cytatu, zgodnie z którą Łukasz wprowadził do swojej ewangelii psalm judeochrześcijański, przetłumaczony przez niego z hebrajskiego na grekę lub też eschatologicznych psalm żydowski, niezwiązany w ogóle z chrześcijaństwem.

Polski biblista dr Marcin Majewski zauważył jednak ciekawą rzecz: hymn Benedictus zawiera pod koniec pierwszej części hebrajskie gry słowne, skrywające imiona głównych bohaterów historii narodzin. W wersach 1:72-73 mamy trzy stychy:

  • Łk 1:72 …by okazać miłosierdzie (hebr. hanan) z naszymi ojcami, i pamiętać (hebr. zachar) o swym świętym przymierzu,
  • 1:73 przysiędze (hebr. szaba), którą złożył wobec Abrahama…
  • służyć mu…po wszystkie dni nasze

W jednym zdaniu zawarto imienia Jana (Jochanan = Jahwe jest miłosierny), Zachariasza (Zacharyahu = Jahwe pamięta)i Elżbiety (Eliszabat = Bóg moją przysięgą). Podobna gra słowna występuje u Mt 1:21 Urodzi zaś syna, i nadasz mu imię Jezus; on bowiem wybawi lud swój od grzechów jego. (Jehoszua = Jahwe wybawi).

Pójdźmy jednak dalej. Taka sama gra słowna występuje również pod koniec Magnificat:

  • 1:54 Ujął się za Izraelem, swoim sługą,
  • pamiętając ( = Zachariasz) o miłosierdziu ( = Jochanan),
  • 1:55 jak [za]powiedział ( = Elżbieta) ojcom naszym, Abrahamowi i jego potomstwu, na wieki.

Zarówno Magnificat jak i Benedictus zawierają tożsame zwroty, odnoszące się do Jana, Zachariasza i Elżbiety. Wydaje się nielogiczne by autor tych dwóch kantyków tworzył hymn, w którym Maria chwali Boga, że „pamiętał o miłosierdziu”, odnosząc się do Zachariasza i Jana. Jeśli więc Benedictus celowo oparto o imiona Zachariasza i Jana, to samo możemy powiedzieć o Magnificat. W tym przypadku możemy mieć pewność, że to wersje staroitalskie zachowały właściwy wariant tekstu, a teksty greckie zawierają przypadkowe lub celowe zafałszowanie, możliwe że związane z rozwijającym się kultem Marii, Matki Bożej.

Drugi wniosek jaki się nasuwa jest równie istotny: hymny z historii narodzin powstały w języku hebrajskim, a nie greckim, i tylko w tym języku możliwe jest ich właściwe odczytanie.