Jednym z dowodów na redakcję treści, nie tylko ewangelii, jest brak ciągłości narracyjnej, zaburzenie danego ciągu narracyjnego czy też brak spójności pomiędzy kolejnymi perykopami. Spójrzmy najpierw na jeden przykład poza ewangeliczny.
W Testimonium Flavianum, czyli krótkiej perykopie nt. zmartwychwstania Jezusa w Dawnych dziejach Izraela Ks. XVIII 63-64 Józefa Flawiusza, analizuje się przede wszystkim treść, styl, język, źródła zewnętrzne, a mało kto zwraca uwagę na spójność tej perykopy z treścią księgi czy innych ksiąg Flawiusza. A ta jest zerowa.
Flawiusz w Księdze 18. opisuje najważniejsze wydarzenia z czasów Piłata. W rozdziale 3. mamy po kolei:
- III.1. wniesienie sztandarów cesarskich do Jerozolimy i konflikt z Żydami. Piłat podstępem otacza wojskiem tłum żydów i grozi że ich wszystkich wymorduje, ci jednak rzucili się na ziemię i czekali na śmierć. Piłat ustępuje i wyprowadza sztandary do Cezarei
- III.2. konflikt nt. budowy wodociągu z pieniędzy świątynnych skutkujący buntem żydów i jego krwawym stłumieniem. Piłat po raz kolejny stosuje taktykę rozpędzania zamieszek. Przebiera żołnierzy w cywilne stroje, ci wmieszani w tłum Żydów na dany rozkaz zaczynają pacyfikację bezbronnego tłumu
- III.3. radosne Testimonium Flavianum nt. Mesjasza Jezusa i jego zmartwychwstania po 3 dniach
- III.4. opis kolejnych problemów Żydów tym razem w Rzymie w związku ze sprawą Decjusza Mundusa i w efekcie wygnanie Żydów z Rzymu.
- IV.1-2 Historia proroka samarytańskiego, który zostaje wraz z grupą Samarytan podstępnie zabity na Górze Garizim. Piłat po raz kolejny dokonuje kwawej pacyfikacji, tym razem jednak Samarytanie składają skargę na Piłata do Rzymu i ten zostaje odwołany. Marcellus nowym prefektem Judei.
Flawiusz kieruje swoją uwagę na Witeliusza i dopiero teraz opisuje śmierć Jana Chrzciciela w kontekście wojny z Aretasem i klęski wojsk Heroda po 20 roku rządów Tyberiusza. Gdy Witeliusz rządzi Judeą po odesłaniu Piłata dochodzą go wieści o śmierci Tyberiusza.
Flawiusz opisuje trzy bunty żydowskie związane z Piłatem, w których Piłat za każdym razem opisywany jest jako krwawy rządca rozpędzający tłumy żydowskie i stosujący praktyki rodem ze służb specjalnych (agenci rzymscy przebrani za Żydów dokonują pacyfikacji). Pomiędzy tymi opisami znajdujemy krótki opis nt. Jezusa. Najważniejszą przesłanką dotyczącą redakcji tego fragmentu jest jednak brak ciągłości pomiędzy zakończeniem Testimonium Flavianum nt. powstania „społeczności chrześcijan” a początkiem kolejnej opowieści, która rozpoczyna się słowami o „kolejnym nieszczęściu, które dotknęło Żydów”. Początek sekcji czwartej odnosi się bez dwóch zdań do zakończenia drugiego akapitu, a nie trzeciego. Chyba że opis nt. Jezusa zawierał całkowicie inną treść uprawniającą do słów „inne nieszczęście”. Opis ten mógł się kończyć śmiercią Jezusa i pacyfikacją jego zwolenników tak jak to miało miejsce z wszystkimi innymi perykopami nt. Piłata.
Kolejnym problemem, który jest wcześniej zaznaczałem, jest śmierć Jana Chrzciciela 5 lat po śmierci Jezusa, podczas gdy w Ewangeliach Jezus rozpoczyna swą działalność jako następca Jana. Ergo: Jezus nie mógł zostać stracony za Piłata. Warte zaznaczenia już również to, że Łukasz określa początek nauczania Jezusa na 15 rok Tyberiusza a Flawiusz stracenie Chrzciciela na 20 rok jego rządów.
Spójrzmy jeszcze na wcześniejszą Wojnę Żydowską. W rozdziale IX.2-3 znajdujemy niemal identyczną relację nt. rządów Piłata, która to zaczyna się od wniesienia wizerunków cesarskich i buntu Żydów. Następnie w IX.4 mamy identyczny opis problemów z wodociągiem i spacyfikowanie zamieszek przez żołnierzy ubranych w cywilne ubrania. A w IX.5… nie znajdujemy żadnego opisu dotyczącego Jezusa tylko przechodzimy od razu do śmierci Tyberiusza podczas wizyty Agryppy w Rzymie ze skargą na Heroda.
Podobne „niespójności narracyjne”, widoczne na powyższej grafice, w których to perykopa 3 odnosi się do 1 całkowicie pomijając 2, znajdziemy również w ewangeliach synoptycznych, ale jest to już temat na kolejny wpis.
Najnowsze komentarze